Η προετοιμασία! (Μια μέρα σαν όλες τις άλλες!..)

Ενώ η υπόλοιπη παρέα απολάμβανε τον καφέ της με το ίδιο τοπίο και τα ίδια ακούσματα, αυτός αποφάσισε να βγει μια βόλτα... Άλλωστε τις βαλίτσες του τις είχε ετοιμάσει από εχθές για να μην τρέχει τελευταία στιγμή και το καράβι αργούσε ακόμα να φύγει από το λιμάνι που απείχε μια ώρα περίπου από το σπίτι του... "Πάω μια βόλτα! Δεν θα αργήσω πολύ! Πιείτε τον καφέ σας και ετοιμαστείτε γιατί σε λιγότερο από μια ώρα θα πρέπει να έχουμε ξεκινήσει!"

Πήρε το αμάξι και κατευθύνθηκε προς την θάλασσα... Πάντα του άρεσε εκεί πέρα. Οικείο μέρος γι αυτόν η θάλασσα. Σε αυτήν έλεγε τα πάντα. "Δεν μπορούμε να έχουμε εμείς οι δύο μυστικά" συνήθιζε να της λέει συχνά... Τον γαλήνευε, το άρεσε να βλέπει τα διάφορά πρόσωπά της... Τον θυμό, την ηρεμία, τη μανία που μπορεί να εξαπολύσει... "Δεν απέχουμε και πολύ" Άφησε το αμάξι του στην αρχή της παραλία και κατέβηκε τα σκαλοπάτια που θα τον οδηγούσαν στον παράδεισο... Τον δικό του παράδεισο... Είχε δείξει σε πολύ λίγους αυτό το μέρος... Εάν είσαι ξένος σε αυτά τα μέρη πολύ δύσκολα το ανακαλύπτεις... Εκτός και αν είναι γραφτό να το ανακαλύψεις... Σε αυτόν του το είχε δείξει εκείνη... "Θα σε εκτιμώ για πάντα γι αυτήν σου την αποκάλυψη". "Έχω πολλά να σου πω σήμερα" άρχισε να μιλά στην κυρά που απλωνόταν μπροστά του... Η θάλασσα έφερε ένα λίγο πιο μεγάλο κύμα πάνω στον γιαλό σα να του έλεγε: "Σε ακούω με προσοχή" Πάντα του άρεσε να βλέπει διάφορα σημάδια στη φύση που του έλεγαν τι πρέπει να κάνει και πιο δρόμο να ακολουθήσει τελικά. "Αισθάνομαι πολύ μεγάλη χαρά για το ταξίδι που προβάλλει στον ορίζοντα. Θα είναι το πρώτο ταξίδι μαζί της... Και με όλους όσους αγαπώ και με αγαπούν! Είναι πολύ όμορφο όλο αυτό... Αλλά φοβάμαι... Φοβάμαι μήπως έρθει το βράδυ και εξαφανιστεί και πάλι όπως έκανε τόσο καιρό πριν την ανατολή..." "Μην ξεχνάς πως δεν ήταν η ίδια τότε!" του υπενθύμισε η θάλασσα με ένα δυνατό κύμα που έφτασε στα πόδια του και τα έβρεξε... "Μην ξεχνάς πως όλα είναι καλά πλέον! Πως πήγες και της έδειξες το δρόμο προς το όνειρο...προς την ευτυχία... Θυμάσαι την απόκρισή της; ΔΑΚΡΥΣΕ!..." Η αλήθεια είναι πως τα είχε ξεχάσει όλα αυτά. Πως η θάλασσα του τα υπενθύμισε με τα καθάρια νερά της. Μέσα της μπορούσε να δει το καθρέφτισμα του εαυτού του. Το καθρέφτισμα της ψυχής του....


"Κάτι άσχημο αισθάνομαι ότι θα γίνει αλλά πρέπει να φύγω...."