Ο απολογισμός της ημέρας...

Είμαι πλέον δεκαοχτώ χρονών και μιας ημέρας. Ο απολογισμός της ημέρας; Έχουμε και λέμε:



Μια όμορφη ημέρα από άποψη βιωμάτων γιατί η ημέρα μας τα χάλασε σήμερα! Ηνία η πρώτη χρονιά μετά από δεκαοχτώ χρόνια που έχει τέτοιο καλοκαιροί αυτήν την ημέρα... Εξετάσεις, παλιοπαρέα καφεδάκι στην παραλία...




απόλαυση.... Κάπου εκεί μέσα ένοιωσα μόνος μου.... Αλλά δεν μπορούσα να προσδιορίσω το λόγο της μοναξιάς μου. Ήμουν ανάμεσα σε ανθρώπους που τους ξέρω με αγαπούν και τους αγαπώ... Κι όμως κάτι έλλειπε... Το μεσημεράκι πέρασε... γύρισα σπίτι με καμία όρεξη για να γλεντήσω άλλο... Ο καιρός έγινε ακόμα πιο μουντός, σα να χαρακτήριζε την δική μου ιδιοσυγκρασία εκείνη τη στιγμή... Έπεσα για ύπνο, έναν ύπνο χωρίς όνειρα, χωρίς αυταπάτες. Πόσο ήθελα να ονειρευτώ κάτι καλό.... Αλλά δεν ήρθε όταν το ήθελα... Το απόγευμα συνέχισε να είναι θολό... Η όρεξη έπεφτε ακόμα περισσότερο... Και τότε ξαφνικά, ο ήλιος έκανε την εμφάνισή του μέσα από τα σύννεφα και άρχισε να τα σκίζει! Οι ακτίνες έπεφταν στην θάλασσα που απέκτησε ένα χρυσαφί χρώμα.... Και τότε όλα άλλαξαν. Η όρεξη επανήλθε, κάποιο αόρατο σημάδι μου έδειξε τον δρόμο κι εγώ απλώς τον ακολούθησα... Πιστεύετε στα σημάδια; Ούτε κι εγώ! :D

Κανόνισα αμέσως τη έξοδό μου και τελικά δεν το μετάνιωσα! Πέρασα υπέροχα! καταπληκτικά, ανάμεσα σε φίλους που αγαπώ και με αγαπούν! Και πλέον το έδειχναν έμπρακτα, με την παρουσία τους σε κάτι που στήθηκε ειδικά για εμένα! Και τους ευχαριστώ γι αυτό! Τούρτα δεν μου έφεραν, μου έκαναν κάτι ακόμα πιο όμορφο, ένα κεράκι πάνω σε ένα banofi και μου ευχήθηκαν τραγουδώντας το γνωστό εμβατήριο.... και πριν το σβήσω, η ευχή μου.... Και η ευχή μου δεν ήταν άλλη, από το να μπορώ και του χρόνου και του αντίχρονου αλλά και κάθε χρόνο να περνώ το ίδιο όμορφα και να εκλαμβάνω τα ίδια συναισθήματα που εξέλαβα από τους ανρώπους γύρω μου.... Ελπίζω να μην ζητάω πολλά....



Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί: From wehat are we made of?


Ποτέ δεν έχω φτάσει σε ένα τελικό συμπέρασμα... Για ένα πράγμα όμως είμαι σίγουρος:


Το κυριότερο συστατικό μας είναι συγκινησιακά φορτισμένο.


Με όλων των ειδών τις συγκινήσεις.


Αυτές είναι που μας ωθούν.


Να κλάψουμε να γελάσουμε, να φύγoυμε να πετάξουμε , να διασκεδάσουμε! να χαρούμε να αγαπήσουμε και να μισήσουμε! Να αγαπηθούμε, να προστατέψουμε, να αισθανθούμε σιγουριά!


just because we are made from all of these....


για τίποτα άλλο...


αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει τι είναι αυτό το υλικό....


Άλλοι το λένε αερικό, άλλοι σκέψη, άλλοι χημικές αντιδράσεις!


Εμένα μου αρέσει να το λέω ψυχή...


Ο απολογισμός της ημέρας:


Είμαι δεκαοχτώ χρονών και μίας ημέρας μεγαλύτερος και ελπίζω ότι είμαι δεκαοχτώ χρονών και μιας ημέρας σοφότερος από εχθές...


Λίγο ή πολύ, αυτός είναι ο απολογισμός μου... Κάτι είναι και αυτό....