Το παιχνίδι με τις λέξεις!

Το παιχνιδάκι με τις λέξεις τις οποίες μου έδωσε η Candy θα το δώσω πιο κάτω... Μόνο που είναι λίγο αισθησιακό (Candy μου δεν μου ερχόταν να συνδυάσω τις λέξεις που μου έδωσες κάπως αλλιως...). Περιμένω τις απόψεις σας!

Σε μια κοινή παρέα τελικά συναντηθήκαμε! Είσαι μια υπέροχη παρουσία. Αμέσως σε πλησίασα. Έδειξες ενδιαφέρον… παρόλα αυτά ποτέ δεν έδειξες τα πραγματικά σου αισθήματα για εμένα προτού περάσει αρκετός καιρός… προτού αλώσω το απόρθητο κάστρο της καρδιάς και των χειλιών σου… Αυτή τη στιγμή σε περιμένω για πρώτη φορά στο σπίτι μου. ήταν ο μοναδικός όρος που μου έθεσες όταν γνωριστήκαμε καλύτερα. Και τον δέχτηκα.



Το κουδούνι χτύπησε. Ήσουν εσύ. Φορούσες ένα υπέροχο λευκό φόρεμα που άφηνε να αναδειχθεί το καλλίγραμμο σώμα σου. «Πέρασε» σου λέω σχεδόν σαν υπνωτισμένος από την απαράμιλλη ομορφιά σου. «Να σου βάλω κάτι να πιεις;», «Μια vodka λεμόνι σε παρακαλώ». Η ατμόσφαιρά είναι άκρως ρομαντική. Τα φώτα σβησμένα, ο χώρος φωτίζεται μόνο με κεριά και το ηχοσύστημα αυτή τη στιγμή παίζει το “Something stupid”. Ετοιμάζω και σου προσφέρω το ποτό. Βάζω και σε εμένα μια tequila. Θέλω να ανάψω λίγο την ατμόσφαιρα. Σε κοιτώ και μια σκέψη μου έχει καρφωθεί στο μυαλό. «Απόψε θα γίνεις δική μου!»

Αφού έχουμε πιει τα ποτά μας κατευθυνόμαστε προς την τραπεζαρία που ένα υπέροχο γεύμα φτιαγμένο από εμένα για εσένα μας περιμένει. «Δεν ήξερα ότι σου αρέσει να μαγειρεύεις…», μου λες και βλέπω στα μάτια σου ότι αυτό σου αρέσει και το εκτιμάς. «Μου αρέσει να μαγειρεύω για ανθρώπους που αγαπώ» σου απαντώ. Αν και δεν είναι ένα πολύ πλούσιο γεύμα δείχνεις να σου αρέσει η γεύση του. Είναι φιλέτο κοτόπουλο με μανιτάρια σβησμένο με λευκό κρασί και με γαρνίρισμα τορτελίνια με μπόλικο τριμμένο parmizzano το οποίο έχει λιώσει από τη θέρμη των ζυμαρικών. Κάθε σου μπουκιά και με ανάβει ακόμα περισσότερο. Ακόμα και το φαγητό σου το τρως τόσο ντελικάτα. Αναρωτιέμαι αν είσαι παντού έτσι. Πίνουμε λευκό κρασί και αρχίζει και φαίνεται ότι σε έχει χτυπήσει από τα μάγουλά σου που κάτω από το λεπτό στρώμα πούδρας έχουν αρχίζει και κοκκινίζουν. Έρχεσαι σε ευθυμία και γίνεσαι ακόμα πιο όμορφη από το χαμόγελο που έχει αρχίσει να διαφαίνεται στα υπέροχα χείλη σου. Αρχίζεις και πετάς υπονοούμενα τα οποία αμέσως μεταφράζω. «Ελπίζω όλα να τα κάνεις τόσο υπέροχα όσο το φαγητό!» και μου κλείνεις το μάτι. Όχι, όχι ακόμα, δεν είμαστε έτοιμοι. «Πάμε να καθίσουμε λίγο στη βεράντα; Έχει πανσέληνο απόψε και είναι μαγευτικό το τοπίο… Με ακολουθείς πρόθυμα. Τα κεριά έχουν αρχίσει και σβήνουν στο σαλόνι και το μόνο φως που υπάρχει είναι του φεγγαριού ένα φως παραπλανητικό και σαγηνευτικό. «Η ιδέα σου για την βεράντα είναι υπέροχη. Αυτή η βραδιά θα μου μείνει αξέχαστη» Και ακόμα δεν έχουμε ξεκινήσει σκέφτομαι από μέσα μου. ευχαριστιόμαστε ακόμα ένα ποτήρι κρασί. Το στερεοφωνικό τώρα παίζει το “la vie en rose”. «Είμαι πρόθυμος να σου χαρίσω μια ζωή ρόδινη, εάν το θέλεις κι εσύ βέβαια…». Περιμένω την απάντησή σου. «Μου τελείωσε το κρασί» μου λες και αμέσως πιάνεις το χέρι μου που κρατά το δικό μου ποτήρι. Το φέρνεις με αργές και απαλές κινήσεις στο στόμα μου. αρχίζω και πίνω γουλιά γουλιά το ελιξίριο που έχει αρχίσει και κυλά στο αίμα μου προσδίδοντας μια μικρή απελευθέρωση και στους δυο μας. Και τότε, κολλάς και τα δικά σου χείλη στο ποτήρι μου. απομακρύνεις σιγά σιγά το ποτήρι και τα χείλη μας αρχίζουν και ενώνουν. Ακολουθεί ένα παθιασμένο φιλί. Ο Nat king Cole αρχίζει και τραγουδά το unforgettable. “Απόψε θέλω να γίνω δική σου» μου λες και συνεχίζεις να με φιλάς. Σε παίρνω αγκαλιά και κατευθυνόμαστε έτσι, προς την κρεβατοκάμαρα. Σε αφήνω απαλά στο κρεβάτι. Απόψε θέλω να σε κάνω ευτυχισμένη, σκέφτομαι. Σε γδύνω βασανιστικά αργά. Φιλώντας κάθε σπιθαμή του κορμιού σου. Εσύ στην αρχή φαίνεται να το απολαμβάνεις. Το μόνο που κάνεις είναι να με παρακολουθείς μη γνωρίζοντας την επόμενη κίνησή μου. στη συνέχεια όμως γίνεσαι ανυπόμονη. Παρόλα αυτά απόψε έχω σκοπό να σε τυραννήσω λιγάκι. Ξεκινώ από το λαιμό σου και κατεβαίνω βασανιστικά αργά φιλώντας τα υπέροχα στητά σου στήθη. Τα δάχτυλά μου αρχίζουν και κατεβαίνουν λίγο πιο γρήγορα προς τον αφαλό και αμέσως μετά και πιο κάτω.

Η ’’ευχαρίστησή’’ σου είναι έκδηλή πλέον. Το σώμα σου σε έχει προδώσει. Αλλά όχι μόνο το σώμα σου. Η φωνή σου βγάζει επιφωνήματα απόλαυσης. Και εγώ το απολαμβάνω ακόμα περισσότερο. Οι παλμοί σου γίνονται πιο γρήγοροι, η ανάσα σου πιο κοφτή. Έρχεται το αισθάνομαι. Μου πιάνεις απότομα το χέρι και το δαγκώνεις! Ένα επιφώνημα ηδονής ξεφεύγει! Ανατριχιάζω ολόκληρος! Πάντα ανατριχιάζω όταν συμβαίνει αυτό. Αλλά ακόμα δεν έχω τελειώσει. Σε γυρνάω μπρούμυτα κι ακολουθώ την πεδιάδα της πλάτης σου. Η λεία επιφάνεια έχει αρχίσει και ανατριχιάζει είσαι πολύ κοντά στον δεύτερο οργασμό. Κατεβαίνω ακόμα πιο κάτω, στα αψεγάδιαστα πόδια σου. Και μετά αρχίζει το ταξίδι προς τα πάνω. Φτάνω στον αυχένα σου. Αρχίζω και ανασαίνω και ο θερμός αέρος από τα ρουθούνια μου χτυπάει στο απροστάτευτο γυμνό αυτό μέρος και πετάγεσαι λες και σε έχει χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα. Δαγκώνω τα αυτιά σου. Ο δεύτερος οργασμός έρχεται. Ουρλιάζεις εκστασιασμένη. Και με κάνεις τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου. Και ο δεύτερος συνοδεύεται από τρίτο. Σε αφήνω να συνέλθεις καθώς έχεις λαχανιάσει. Δεν περνά ούτε ένα λεπτό μόνο με χάδια και αμέσως είσαι έτοιμη. Και τότε, με το ίδιο χαμόγελο που είχες και πριν στο πολλά υποσχόμενο γεύμα λαμβάνεις δράση. Αρχίζεις και με γδύνεις ακολουθώντας πιο γρήγορους ρυθμούς από εμένα. Ένα φιλί στο στόμα. Οι γλώσσες μας ενώνονται. Ξέρεις πώς να ευχαριστήσεις έναν άνδρα, και το δείχνεις. Σε παίρνω αγκαλιά και αρχίζω και εισχωρώ μέσα σου. Αμέσως αισθάνομαι τη θέρμη του σώματός σου. Κοντοστέκεσαι για λίγο. Το μειδίαμα ακόμα δεν έχει σβήσει από τα χείλη σου. Και συνεχίζεις, δίνοντας εσύ τον ρυθμό σε αυτήν την ταλάντωση των σωμάτων μας. Έχουμε γίνει ένα. Και αισθανόμαστε έτσι. Ακούω την καρδιά σου που χτυπά, αλλά για πολύ λίγο, καθώς σε λίγο δεν μπορώ να ξεχωρίζω τον δικό μου από το δικό σου παλμό. Τα πνεύματά μας έχουν ενωθεί όπως ακριβώς και τα σώματα. Έχουν τις ίδιες ακριβώς ανάγκες και επιθυμίες. Και περισσότερο απ' όλα την επιθυμία για έρωτα… ο ρυθμός μας έχει γίνει ακόμα πιο γρήγορος και συνεχίζει να αυξάνεται. Μέχρι που φτάνει στο αποκορύφωμα και έρχεται η λύτρωση! Τελειώνουμε και οι δύο ταυτόχρονα και δυο κραυγές που ακόμα και αυτές ακούγονται σαν μια αντηχούν μέσα στο δωμάτιο. Σωριάζομαι στο κρεβάτι κι εσύ πάνω στο στήθος μου που αρχίζεις και το χαϊδεύεις. «Σ’ ευχαριστώ» μου λες… Αυτό το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι που εξουθενωμένοι κοιμόμαστε και ο δύο αγκαλιά προσπαθώντας να πετύχουμε την τελειότητα που είχαμε πριν από λίγη ώρα. Γιατί τώρα πλέον το ένα έγινε δύο αλλά οι παλμοί παρέμειναν ίδιοι, απόηχοι της ένωσης αυτής…


Με ξυπνούν οι ακτίνες του ηλίου που χτυπούν πάνω στα μάτια μου. τα ανοίγω και γυρνώ στο πλάι σου να σε κοιτάξω που κοιμάσαι τόσο γαλήνια. Ακόμα και όταν κοιμάσαι χαμογελάς. Σηκώνομαι και σου αφήνω στο μαξιλάρι ένα τριαντάφυλλο, αφού πρώτα σε έχω θαυμάσει για λίγη ώρα. Δεν θέλω να σε ξυπνήσω γιατί στον κόσμο που βρίσκεσαι φαίνεσαι τόσο ευτυχισμένη…