Αν, Η δική μου συνέχεια!

Το παρακάτω κείμενο εμπνεύστηκε από το ποίημα του Richard Kipling "Αν" Μπορεί να μην είναι αντάξιο του (σε καμία περίπτωση) αλλά δεν θα μπορούα να μην αναφέρω τον εμπνευστή του εν λόγω κειμένου...











Αν αυτά που επιθυμείς πραγματικά στην ζωή μπορείς να κρατήσεις κοντά σου, τότε τον εαυτό σου να θεωρείς ευτυχισμένο. Κι ακόμα κι αν δεν μπορέσεις να τους κρατήσεις, και πάλι προχώρα, προσπάθησε και πάλεψε γι’ αυτά! Και τότε, ακόμα και αν φύγουν, εσύ θα είσαι ευτυχισμένος. Γιατί θα ξέρεις πως έκανες ότι μπορούσες… Κι αν η ελπίδα είναι κατ’ εσέ μακρυά σου, είναι γιατί εσύ την αναζητείς εκεί. Γιατί αν την ψάξεις πιο προσεκτικά, θα δεις ότι αυτή ποτέ δεν έφυγε από κοντά σου και αντίθετα με ό,τι εσύ πιστεύεις, έκανε τα πάντα για να δεις ότι ήταν τόσο μα τόσο κοντά… Αν επιζητείς την αλήθεια μέσα στα ψέματα και τα σκουπίδια, να ξέρεις ότι εισαι στον σωστό δρόμο. Το να αναζητείς την αλήθεια σημαίνει ότι είσαι έτοιμος να την δεις, και αφού είσαι έτοιμος, θα δεις ότι η αλήθεια πάντα κρύβει μέσα της ένα μικρό ψέμα. Και το ψέμα αφήνει ακάθαρτη και βρώμικη την ψυχή… αν αναζητείς την αγάπη… Αν αναζητείς την αγάπη, αυτό το ποίημα, ή μάλλον κανένα ποίημα δεν θα σε βοηθήσει να την βρεις! Κι αυτό γιατί η αγάπη μπορεί πολύ εύκολα να καταγραφεί στο χαρτί, ακόμα κι από έναν ο οποίος δεν την έχει γνωρίσει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της, αλλά πολύ δύσκολα περνάει από την θεωρία στην πράξη…

Αν την ζωή σου σε διάφορα τρυπάκια προσπαθείς να εντάξεις, τότε μεγάλο λάθος ολόκληρη η ζωή σου! Γιατί ζωή χωρίς αυθεντικότητα και πρωτοτυπία δεν είναι δική σου ζωή, αλλά ζωή κάποιου άλλου, άγνωστου προς εσένα! Αν τον εχθρό σε μια στιγμή φίλο να τον θεωρείς, και τη ζωή από μια θλιβερή σκιά σε φωτεινή και καθάρια ημέρα να την κάνεις, τότε ευτυχισμένο τον εαυτό σου να θεωρείς! Γιατί θα βρίσκεις την ευτυχία σε απλά πράγματα, καθημερινά που θα σε γεμίζουν ζωή. Κι όταν οι άλλοι θα σε ρωτάνε: «που βρίσκεις όλη αυτή την ενέργεια και την ελπίδα για τη ζωή»; Εσύ θα απαντάς με ένα απλό: «δεν ξέρω, απλά είμαι ο εαυτός μου»! Κι αν μπορείς να εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου χωρίς να φοβάσαι τις αντιδράσεις των γύρω σου, τότε…τότε έχεις κερδίσει το μεγαλύτερο στοίχημα με την ζωή. Έχεις αποδεχτεί αυτό που πραγματικά είσαι και δεν φοβάσαι να το δείξεις σε όλον τον κόσμο. Και η δυστυχία δεν ταιριάζει στον πανέμορφο και πολυποίκιλτο πίνακα της ζωής, όπως δεν ταιριάζει η καταιγίδα σε μια μέρα με αιθρία! Όπως δεν ταιριάζει και μια πηγή νερού σε μια έρημο. Μα όταν βρεθείς σε μια όαση της ερήμου, ύστερα από χιλιόμετρα χωρίς νερό, «ω» μονολογείς. «τι παράδεισος»! , μήπως τελικά ψάχνουμε σε λάθος συναισθήματα τον παράδεισο;