Η άλλη πλευρά της ψευδαίσθησης!

Το επόμενο κείμενο θα μπορούσε να ήταν στο blog μου illusions αλλά προτίμησα να το βάλω εδώ πέρα. Είναι "η άλλη μεριά" (Με πολλές διαοφρές όμως) Όπως και να χει ελπίζω να το απόλαύσετε!

Τι όμορφη νύχτα! Τι υπέροχος ουρανός! Όλα τόσο τέλεια πλασμένα, όλα τόσο τέλεια ταιριαστά! Σαν εμάς!
Εγώ και εσύ περπατάμε, ή μάλλον ονειροβατούμε στην ακροθαλασσιά. Η ψυχή μου και η ψυχή σου χορεύουν σφιχταγκαλιασμένες το βαλς της ζωής. Το χέρι σου με κρατάει απ τους ώμους ενώ το δικό μου έχει γλιστρήσει πιο χαμηλά, στη μέση σου. Ο ήχος των κυμάτων είναι τώρα θεσπέσιο τραγούδι και ο ψίθυρος της φωνής σου, λαλιά πολύ καλού τραγουδιστή.
Μιλάμε χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά. Δεν θέλουμε να ξυπνήσουμε την πλάση, φοβόμαστε ότι θα ξυπνήσουμε και εμείς αν μιλήσουμε πιο δυνατά. Θα ξυπνήσουμε απ αυτό το υπέροχο όνειρο που λέγεται ζωή. Τα χείλη σου σχεδόν ακουμπάνε το αυτί μου όταν μου ψιθυρίζεις εκείνο το πρώτο «σ αγαπώ»
Ξαφνικά για μένα ο κόσμος αλλάζει. Τα άστρα λάμπουν πιο δυνατά και το φεγγάρι κρυμμένο ως τώρα, βγαίνει και φωτίζει τα χλωμά σου μάτια. Σε κοιτάω θαρραλέα και δακρυσμένη, με τη φωνή μου να σπάει ψιθυρίζω, «και γω σ αγαπάω» με σφίγγεις στην αγκαλιά σου και όλα γύρω μου μετατρέπονται σε μια πανδαισία χρωμάτων. Μπλε, κίτρινο, μαύρο, ασημί όλα ανακατεύονται στο μυαλό μου και η μυρωδιά της κολόνιας σου μου φέρνει στο μυαλό τα χρόνια που περάσαμε μαζί. Μέσα απ του λυγμούς μου σου λέω σ αγαπώ και τότε λυγίζεις και εσύ. Δεν είμαι πια θυμωμένη. Το μόνο που έχει μείνει στην καρδιά μου είναι πόνος. «Σ αγαπάω, δε θέλω να σε χάσω» σου λέω κοιτώντας σε στα μάτια. Τα χείλη μου τρέμουν, η ανάσα μου έχει κοπεί, τα μάτια μου μουτζουρώθηκαν καθώς τα δάκρυα χάραζαν δρόμους στα μάγουλα μου.

Με κοιτάς με τα δικά σου απελπισμένα μάτια και ενώ τα δάκρυα είχαν αρχίσει να τρέχουν και σε σένα με φιλάς. Με φιλάς όπως την πρώτη φορά.
Το πάθος μας παρασύρει, τα δάκρυα παύουν, πέφτουμε στην άμμο και το μόνο που υπάρχει πλέον είναι εγώ για σένα και εσύ για μένα.
Το πρώτο φως του ήλιου μας βρίσκει γυμνούς, αγκαλιασμένους, αγαπημένους. Είχα αποκοιμηθεί ακούγοντας την ανάσα σου, νιώθοντας την καρδιά σου.
Ξυπνάω τρομαγμένη. Προσπαθώ να σε ξυπνήσω αλλά μάταια. Αρχίζω να κλαίω και τα δάκρυα μου πέφτουν καυτά πάνω στο ακούνητο στήθος σου. Αρχίζω να σε ταρακουνάω βίαια φωνάζοντας σου πως σ αγαπώ, πως σε χρειάζομαι, πως όλα τελειώνουν χωρίς εσένα.
Ξαφνικά σε νιώθω κρύο, παγωμένο. Σε παίρνω στην αγκαλιά μου και κλαίω βουβά. Οι δρόμοι έχουν γίνει χαρακιές στα μάγουλα μου, στην ψυχή μου.
Κλαίω για πολύ ώρα. Αν ήξερα πως αυτό ήταν το τελευταίο σου βράδυ θα σ έπαιρνα αγκαλιά, θα σε φιλούσα και σου έλεγα χίλιες και παραπάνω φορές πόσο σ αγαπάω. Αν ήξερα πως ήταν το τελευταίο σου βράδυ θα απομνημόνευα κάθε σου κίνηση, θα μάζευα κάθε σου δάκρυ, θα σταματούσα το χρόνο για μας.
Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε. Δεν είμαι πλέον είκοσι δύο χρονών. Και συ δεν είσαι εδώ. Δεν είσαι εδώ και η απουσία σου με πληγώνει πιο πολύ και απ το να μου κάρφωναν ένα μαχαίρι στην καρδιά. Στα χέρια μου κρατώ τη στάχτη σου. Σ έφερα στο αγαπημένο μας μέρος. Έτοιμη να σ αφήσω ελεύθερο.
Ανεβαίνω στα βράχια, εκεί που παίζαμε όταν ήμασταν παιδιά, και σ αφήνω ελεύθερο.
Τα μάτια μου έχουν στερέψει από δάκρυα τα τελευταία δέκα χρόνια. «Σ αγαπώ» ψιθυρίζω και ορκίζομαι πως σ άκουσα να μου το λες και εσύ. Είμαι πλέον σίγουρη για το τι πρέπει να κάνω.
Βρίσκομαι στην άκρη του γκρεμού. Κάτω μου απλώνονται μίλια θάλασσας. Μίλια ελευθερίας. Το αεράκι παρασύρει τα μαλλιά μου και το τελευταίο δάκρυ, ο τελευταίος πόνος, κυλάει τώρα στο πρόσωπο μου.
Κάνω ένα βήμα και καθώς πέφτω είμαι ευτυχισμένη. Νιώθω το κορμί μου βαρύ σαν ατσάλι να πέφτει και να γίνεται χίλια κομμάτια πάνω στα βράχια. Εγώ όμως είμαι ευτυχισμένη.
Η ψυχή μου είναι τώρα με τη δική σου. Με βλέπεις να έρχομαι από μακριά και μου χαμογελάς. ΣΕ περίμενα μου λες και με πιάνεις απ τη μέση. «Σε περίμενα να περπατήσουμε ξανά μαζί στην ακροθαλασσιά, ακούσουμε το τραγούδι και να μιλήσουμε χαμηλόφωνα.», «Σ αγαπώ» λέω και νιώθω τόσο ευτυχισμένη. Και έτσι, σφιχταγκαλιασμένες, οι ψυχές θα χορεύουν για πάντα…
Το βαλς της ζωής…

Της Νένας μου...